زمینه و هدف: یکی از وظایف اصلی اعضای هیات علمی تحقیق می باشد که به عنوان یک ضرورت اولیه برای پیشرفت حرفه ای شناخته شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی پاسخگویی پژوهشی اعضای هیات علمی بود.روش بررسی: این پژوهش توصیفی- تحلیلی که به صورت مقطعی و در میان کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای شامل خصوصیات فردی، موانع شخصی، درون سازمانی، برون سازمانی و ماهیت پژوهش بود. از آمار توصیفی و تحلیلی، استفاده شد.یافته ها: عوامل بازدارنده درون سازمانی با میانگین و انحراف معیار 50.08±54.29 امتیاز در رتبه اول، عوامل مربوط به روش تحقیق علمی با 55.63±6.03 امتیاز در رتبه دوم، عوامل بازدارنده شخصی با 58.64±5.1 امتیاز در رتبه سوم و عوامل برون سازمانی با امتیاز در رتبه آخر قرار داشتند.نتیجه گیری: بهبود وضعیت پژوهشی عمده دانشگاه ها در گرو ایجاد یک نظام متمرکز تحقیقاتی جهت هماهنگی فعالیت های تحقیقاتی درون سازمانی و برون سازمانی است.

مقدمه: بدون تردید میزان سرمایه اجتماعی جامعه برآیندی از سرمایه های اجتماعی گروه های کوچک می باشد، که در بین اقشار مختلف جامعه متفاوت است و انتظار می رود گروه های حرفه ای و شغلی مختلف با توجه به میزان دانش، نگرش و سرمایه گذاری به عمل آمده توسط جامعه بر روی آنان از سطوح مختلفی از این متغیر اجتماعی بهره برده باشند. هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی سطح و چگونگی سرمایه اجتماعی و مولفه های آن در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بوده است.روش بررسی: تحقیق حاضر کاربردی و از نوع توصیفی که جامعه آماری را کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان که 670 نفر در سال (92-1391 خورشیدی) بوده است، تشکیل داده بودند. حجم نمونه با یک مطالعه مقدماتی و با استفاده از فرمول Cocran 150 نفر در نظر گرفته شد که به روش طبقه ای تصادفی با توجه به متغیر جنسیت و دانشکده انتخاب گردید. برای سنجش سرمایه اجتماعی در این پژوهش از پرسشنامه محقق ساخته با استفاده از مدل (Social Capital Assessment Tool) که توسط Krishna و Shrader در سال 1999 میلادی ساخته شده است که روایی صوری و محتوای آن مورد تائید 8 نفر متخصصان و صاحب نظران علوم مدیرت و جامعه شناسی و پایایی آن نیز 0.94 به دست آمد، استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش در دو سطح آمار توصیفی شامل (فراوانی، درصدها، جداول و نمودارها) و در سطح استنباطی شامل (آزمون t تک نمونه ای، t مستقل و آزمون F) صورت گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد سرمایه اجتماعی اعضای هیات علمی برابر با (3.44) بوده است که نشان می دهد بالاتر از حد متوسط است و نیز نگرش با میانگین (3.82) بالاترین و اعتماد با میانگین (3.14) پائین ترین سطح از هفت مولفه سرمایه اجتماعی را دارا بودند. همچنین بین سرمایه اجتماعی اعضای هیات علمی بر اساس متغیرهای جنسیت، تخصص، مرتبه علمی و دانشکده تفاوت معناداری وجود دارد.نتیجه گیری: کلیه فعالیت های آموزشی اعضای هیات علمی بدون در نظر گرفتن پایگاه اجتماعی آنان از نظر جامعه، سیاست گذاری ها و شرایط اقتصادی امکان پذیر نیست. از این رو از چند نظر می توان به تقویت اثربخشی سرمایه اجتماعی در کلیه ابعاد و فعالیت های استادان دانشگاه پرداخت، از یک سو روابط شبکه ای و درونی مانند اعتماد، نگرش، ارتباطات اجتماعی و از سوی دیگر لحاظ نمودن جایگاه و پایگاه اجتماعی و برنامه ریزی های کلان و موقعیت های مختلف عاملان کنش (اعضای هیات علمی) و با توجه به شرایط اقتصادی جامعه، پرداخت.

مقدمه ددر جهان امروز آن چه بیش از همه دارای اهمیت می باشد، نیروی انسانی است و نیروی انسانی با ارزش ترین سرمایه و منبع سازمانی محسوب می شود. رضایت شغلی یکی از عناصر اصلی عملکرد شغلی و حرفه ای کارکنان بوده و موجب افزایش بهره وری و احساس رضایتمندی فرد می شود. مدیران هر سازمان جهت پویایی و رسیدن به اهداف آرمانی باید تصویر جامعی از رضایت شغلی کارکنان ارایه دهند. هدف از این مطالعه بررسی میزان رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی گیلان بود. روش ها پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی است که بر روی اعضای هیات علمی علوم پایه و بالینی (186 نفر) در دانشکده های پزشکی، دندانپزشکی، داروسازی، پرستاری-مامایی، پیراپزشکی و بهداشت در سال 98-97 در دانشگاه علوم پزشکی گیلان انجام شد. ابزار پژوهش پرسشنامه استاندارد رضایت شغلی اسمیت، کندال و هالین شامل دو بخش: اطلاعات فردی و پرسشنامه ای با 45 سوال در 6 حیطه: حقوق و مزایا، فرصت های ارتقاء و رشد فردی، نحوه سرپرستی و ارتباطات، شرایط روانی و امنیت شغلی، شرایط فیزیکی و ماهیت کار بود. داده ها با استفاده از شاخص های آماری فراوانی (درصد)، میانگین (انحراف معیار) توصیف و با آزمون های کروسکال والیس، ضریب همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون خطی و از طریق نرم افزار آماریSPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها میانگین نمره ی کسب شده در حیطه های مختلف رضایت شغلی در بازه ی 1 تا 5 عبارت بود از: ماهیت کار (0/8± 3/9)، مدیریت، نحوه ی سرپرستی و ارتباطات (0/7± 3/3)، شرایط فیزیکی و محیط کار (0/8± 3/1)، شرایط روانی و امنیت شغلی (0/9± 3/1)، فرصت ارتقاء و رشد فردی (0/7± 3) و حقوق و مزایا (0/8± 2/8). در تمام حیطه ها رضایتمندی در حد متوسط و تنها در حیطه ی رضایت از ماهیت کار، رضایتمندی در حد مطلوب بود. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین سطح رضایت مندی و حیطه های مختلف، قوی ترین همبستگی مثبت به ترتیب با حیطه های شرایط روانی و امنیت شغلی، جنبه مدیریتی شغل(نحوه سرپرستی و ارتباطات)، فرصت های ارتقا و رشد فردی، شرایط فیزیکی و محیط کار، ماهیت کار و حقوق و مزایا (با ضرایب همبستگی دربازه ی 0/705 تا 0/905) برقرار بود. همچنین مشخصات جمعیت شناختی سن، سنوات کاری، نوع استخدام و حیطه ی آموزشی هیات علمی، تبیین کننده ی 3 تا 18 درصد از واریانس نمرات رضایتمندی در حیطه های مختلف بودند. نتیجه گیری در کلیه حیطه ها رضایتمندی در حد متوسط و تنها در حیطه ی رضایت از ماهیت کار، رضایت مندی در حد مطلوب بود. پیشنهاد می شود در مطالعات بعدی، علل رضایت مندی کم تر در اعضای هیات علمی جوان و با سابقه ی کاری کم و نیز اساتید بالینی، مورد توجه و بررسی بیشتر، قرار گیرد.

زمینه و هدف: نیازسنجی آموزشی اولین گام در برنامه ریزی برنامه های توسعه اعضای هیات علمی است که به نوبه خود موجب ارتقای کیفیت آموزش و پرورش می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین و اولویت بندی نیازهای آموزشی اعضای هیات علمی در دانشگاه علوم پزشکی ایلام انجام گرفت.روش بررسی: در پژوهشی توصیفی، جامعه آماری به دو گروه دسته بندی شد. بر اساس مدل نیازسنجی سه بعدی کافمن، ابتدا با استفاده از مصاحبه، اطلاعات کلی در خصوص نیازهای آموزشی اعضای هیات علمی از شرکت کنندگان گروه اول گرد آوری شد و سپس با روش کدگذاری سه مرحله ای اشتراوس و کوربین، گویه ها یا کدهای مربوطه، استخراج گردید که نهایتا در شش حیطه کلی دسته بندی و تدوین شدند. در مرحله پایانی، میزان نیاز آموزشی و اولویت هر کدام از موضوعات حیطه ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته (روا و پایاr=0.85) از دیدگاه خود اعضای هیات علمی تعیین شد. تجزیه وتحلیل داده ها با روش های آمار توصیفی همچون فراوانی، میانگین، انحراف معیار و آزمون T استیودنت استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد در حیطه آموزش و یادگیری، بالاترین نیاز آموزشی مربوط به شیوه های نوین تدریس و کمترین نیاز آموزشی مربوط به برگزاری ژورنال کلاب؛ در حیطه ارزشیابی آموزشی، بالاترین نیاز آموزشی مربوط به شیوه های ارزشیابی دانشجو و کمترین نیاز آموزشی مربوط به ارزشیابی به شیوه آزمون عینی ساختار مند (OSCE)؛ در حیطه پژوهش، بالاترین نیاز آموزشی مربوط به مقاله نویسی به زبان انگلیسی و کمترین نیاز آموزشی مربوط به اخلاق در پژوهش؛ در حیطه فناوری اطلاعات، بالاترین نیاز آموزشی مربوط به آشنایی با مهارت های فناوری اطلاعات و کمترین نیاز آموزشی مربوط به استفاده از کامپیوتر در آموزش؛ در حیطه عمومی، بالاترین نیاز آموزشی مربوط به شیوه ارتباط با دانشجو و کمترین نیاز آموزشی مربوط به اخلاق حرفه ای و در حیطه زبان انگلیسی، بالاترین نیاز آموزشی مربوط به نگارش متون علمی به زبان انگلیسی و کمترین نیاز آموزشی مربوط به ترجمه متون تخصصی بود.نتیجه گیری: از دیدگاه مطالعه شوندگان،کلیه موضوعات مورد بررسی در این تحقیق به عنوان نیاز آموزشی قلمداد شدند و در اولویت بندی حیطه های شش گانه باتوجه به میانگین امتیازات، اولویت اول مربوط به حیطه زبان انگلیسی و اولویت آخر مربوط به حیطه ارزشیابی آموزشی بوده است.

مقدمه: شناخت عوامل موثر در ایجاد رضایت شغلی می تواند در افزایش رضایت شغلی اعضای هیات علمی و ایجاد انگیزه در جهت انجام فعالیت های آموزشی و پژوهشی مفید باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 85-1384 انجام شد. روش ها: در یک مطالعه توصیفی از نوع پیمایشی، از بین اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، تعداد 210 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. پرسشنامه ای محقق ساخته شامل 45 گویه در حیطه های حقوق و مزایا، فرصت های ارتقا، نحوه سرپرستی و ارتباطات، امنیت شغلی، شرایط فیزیکی و محیط و ماهیت کار به صورت خودایفا تکمیل گردید و به صورت توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین و انحراف معیار کل نمره رضایت شغلی اعضای هیات علمی 93/14±09/65 و به تفکیک حیطه های مورد بررسی به ترتیب اولویت شامل ماهیت کار (31/13±5/82)، نحوه سرپرستی و ارتباطات (52/17±3/65)، امنیت شغلی (64/21±99/63)، حقوق و مزایا (9/20±8/61)، فرصت های ارتقا (05/20±7/58) و شرایط فیزیکی و محیط کار (49/21±02/58) از حداکثر نمره 100 بود. نتیجه گیری: اعضای هیات علمی از رضایت شغلی خوبی برخوردار بودند و از ماهیت کار خود رضایت مطلوب، از نحوه سرپرستی، امنیت شغلی، حقوق و مزایا تا حدی مطلوب، و از فرصت ارتقا و شرایط فیزیکی محیط کار رضایت کمتری داشتند. توجه به رفاه اساتید و اصلاح فرایندهای ارتقا می تواند شرایط موجود را بهبود بخشد.

امروزه معیار تعیین جایگاه و اقتدار جهانی کشورها و اساس توسعه همه جانبه آنها میزان تولید دانش و دستاوردهای پژوهشی و کاربردی آنها در ارتقا سطح رقابت جهانی است. با اطمینان می توان ادعا کرد بین پژوهش و فناوری و میزان پیشرفت و توسعه پایدار در کشور رابطه مستقیم وجود دارد. اهمیت دادن به امر تحقیقات و افزایش فعالیت های پژوهشی در کشور سبب توسعه و پیشرفت گردیده، خودکفایی و استقلال واقعی را برای آن مملکت به ارمغان می آورد.

مقدمه: تحقق رسالت آموزشی و پژوهشی اعضای هیات علمی به عنوان اصلی ترین سرمایه دانشگاه، با برخورداری از سواد اطلاعاتی میسر خواهد شد. برخورداری از سواد اطلاعاتی کافی در حوزه سلامت به دلیل جامعه هدف آن، اهمیت و ضرورت ویژه ای دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت سواد اطلاعاتی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع کاربردی بود و به روش پیمایشی صورت گرفت. نمونه ها 160 نفر بودند که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه تعدیل شده سواد اطلاعاتی Davarpanah and Siamak (DAS) بود که روایی آن در مطالعات پیشین توسط متخصصان کتابداری و اطلاع رسانی و پایایی آن نیز به کمک ضریب Cronbach’s alpha با مقدار 0.83 تایید گردید. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون های Independent t و ANOVA و ضرایب Spearman و Pearson) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین نمره سواد اطلاعاتی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، 11.7±50.7 به دست آمد که حد متوسطی را نشان داد. همچنین، تفاوت معنی داری بین میانگین نمره سواد اطلاعاتی با متغیرهای جمعیت شناختی (جنسیت، دانشکده، رتبه علمی و سابقه کار) وجود نداشت. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر، وضعیت متوسط سواد اطلاعاتی اعضای هیات علمی را نشان می دهد. با توجه به اهمیت برخورداری از سواد اطلاعاتی مناسب و تاثیر آن بر آموزش و پژوهش در حوزه سلامت، لازم است تا برنامه ها و آموزش های لازم به منظور توسعه و رشد سواد اطلاعاتی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان اندیشیده شود.

هدف: شناسایی رفتار اطلاع یابی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی یزد و اندازه گیری میزان مهارت آنها در بازیابی اطلاعات به منظور بهبود وضعیت اطلاع یابی در بین آنان.روش/ رویکرد پژوهش: 243 پرسشنامه میان اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی یزد توزیع و 200 پرسشنامه تکمیل و جمع آوری شد. این پرسشنامه با 24 سوال بسته از نوع محقق ساخته و با الهام از سایر پرسشنامه های مشابه طراحی و قبل از توزیع نهابی به نظرخواهی تعدادی از اساتید متخصص در رشته های کتابداری و اطلاع رسانی و نیز تعدادی از اساتید حوزه پزشکی شاغل در منطقه گذاشته شد و به توصیه های آنها عمل گردید .(Pilot Study) داده ها در نرم افزار spss وارد و بر اساس آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: 72 نفر از اعضای هیات علمی تاثیر کتابخانه را در جست و جوی اطلاعات، در حد متوسط بیان کرده اند. مهم ترین مجرای دستیابی به اطلاعات، پایگاه ها و کتابخانه های دیجیتالی و الکترونیک هستند. بیشترین آشنایی با منابع چاپی و الکترونیکی رشته های پزشکی و علوم وابسته، به ترتیب مربوط به Index Medicus و PubMed است. همچنین ارتقا کیفیت تدریس مهم ترین انگیزه و هدف از جست وجوی اطلاعات بیان شده است. از میان منابع الکترونیکی مورد استفاده، کتاب های الکترونیکی و از میان منابع چاپی، کتب تخصصی در اولویت قرار دارند. مهم ترین مشکل در دستیابی به اطلاعات الکترونیکی و چاپی، به ترتیب سرعت پایین خطوط ارتباطی و مخابراتی برای ارسال و دریافت اطلاعات و کمبود وقت عنوان شده است.نتیجه گیری: رفتار اطلاع یابی اعضای هیات علمی یزد در دسترسی آنان به اطلاعات مورد نیاز در سطح مطلوب نیست.

مقدمه: ارتقا کیفیت آموزش و تداوم آن از طریق تقویت محیط پژوهشی دانشگاه که این امر با شناخت مشکلات و تنگناهای انجام پژوهش از دید اعضا هیات علمی و رفع این مشکلات مسیر خواهد شد.روشها: پژوهش فوق یک مطالعه توصیفی بوده و از طریق پرسشنامه ای که اعتبار، پایایی و میزان عملی بودن آن با نظارت متخصصین قبلا تایید شده بود، اطلاعات مورد نظر جمع آوری شد. نحوه نمونه گیری به صورت سرشماری بوده و میزان پاسخگویی 49% باشد. نتایج حاصل توسط نرم آفزار آماری Spss و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: اکثریت واحدهای مورد پژوهش (80.8 درصد) معتقدد بودند اغلب پژوهشهای جاری دانشگاه تکراری بوده و پاسخگوی نیازها و مشکلات جامعه نیست (88.9 درصد). اغلب نمونه ها (81 درصد) کیفیت پژوهشها از نظر متدولوژی را ضعیف و نامطلوب ذکر نموده اند. هم چنین از نظر پاسخگویان بیشترین مشکلات موجود در انجام پژوهش موانع مالی (97%)، موانع اداری (78%)، و امکانات کم و نامطلوب برای انجام پژوهش (93.5%) ، می باشد . و نیز 84.9 درصد آنان میزان اطلاع رسانی در پژوهشها (بانک اطلاعات) در کشور را نامطلوب میدانند. 0.88 درصد اعضا هیات علمی انگیزه استاد برای انجام پژوهش را ضغیف میدانند و 82 درصد آنان نیز عملکرد اساتید برای انجام پژوهش را نیر ضعیف میدانند.نتیجه: به نظر میرسد برای توسعه فرهنگ پژوهش دردانشگاه باید علاوه بر رفع مشکلات عمده فوق راهکارهایی جهت افزایش توان علمی اعضا هیات علمی در انجام پژوهش نیز اتخاذ نمود.